کـــــــــــابــــــــــــــوســــــــــ

دωــتانم شـاید،
امـا . .
دلـَم نمے رود بـہ نوشتن.
ایـن ڪــلمات بـہ هم دوختـہ شده ڪــجا(!)

احـωـــاωــات من ڪـجا(!)

این بار، . .

نخـوانده مـرا بفهم(!)
____________________________

√ قـآنـ ـפּלּ آزاﬤ...
____________________________

هیچ قطاری از این اتاق نمی گذرد !
من اینجا نشسته ام و با همین سیگار
قطار می آفرینم ! نمی شنوی !؟
سرم دارد سوت می کشد . . .
.
.
.
تنها آمده ام اینجا
تا شاید دود سیگار فضای زخمم را مه آلود کند
هنوز هم به هوای دو نفره بودن هایمان
سوال همیشگی را تکرار میکنم
آتش داری ؟!
ولی دیگر تو پاسخگوی این سوال تکراری نیستی . . .
.
.
.
سخت است ؛
در افکار شلوغ بودن . . .
در سردی نگاه ها بودن . . .
در خیابان غم بودن . . .
در رویا تنها بودن . . .
و چه خوب آرامت میکند یک ” پک سیگار ”
.
.
.
من و سیگار درد مشترکیم !
از هر دویمان...
کسی خوب کام گرفت و بعد زیر پا له کرد
درست زمانی که به آخر رسیدیم...
.
.
.
سیگار رو هم که ترک کرده باشی...
یه گوشه می شینی و از روزگار می کشی...
.
.
.
اتاقم بوی سیگار میدهد ،
ماشینم بوی سیگار میدهد
تنم ، لباسم ، خیابان هم بوی سیگار میدهد
دفتر کارم ، تمام ملودی های گیتارم ، دفتر شعرم
حتی قهوه های دو نفره ی فرانسوی هم بوی سیگار می دهد
از زمستان دوسال پیش
تمام لحظه های من که بوی تو را میداد
فقط بوی سیگار میدهد
.
.
.
ته سیگارهایم پوکه های خاطرات است
که شلیک می کنم وسط مغزم…
می کشد مرا اما شاید تو را فراری دهم از ذهنم!
همه را خطا زدم…
پاکت بعدی ، خشابی دیگر …
.
.
.
نخــی سیگار ،
پکی عمــــــــیق ،
لبخند تو رووی دیوار ،
دود می شویم همه با هم امشب…
.
.
.
سیگار هایم بوی خون گرفته این روزها…
رگ هایم بوی دود …